göz yaşları süzülür
yanaklardan yüreklere
ve bir sızı dem vurur
dağınık saçlarına bir şehrin

sessiz düşler kurulur
yutkunmakta zorlandığın nefesinde
birdenbire
ve birdenbire bir mavi
bir güneş
bir adım daha uzaklaşmakta ay
bir adım daha
hırçın dalgalar
bir bir yüreğine çarparak sesini kısar yüreğinin
melodisini kaybetmiş bir güneş gibi

gün gelir tufan olur
gün gelir poyraz bir çocuk gülümsemesi
ve gün gelir demirden soğuk bir özlem olur
ve vurulursun sesiz harflerle
cümle cümle
şiir şiir
özlem özlem
dökülür yanaklarında sevda daracıkları

resimlerde solmuştur artık
nehirler kurumuş
renkler kaybetmiştir sevinçlerini
ve kaybolmak
sensiz kalmak
bir şiirin mısralarına yaşamı asmak gibi

omzunun bir ucunda özlemin yükü
diğer ucunda yaşama telaşı
yüzünde onun yüzü
ellerin onun eli
ve gülümsemen
onun gülümsemesi

sonra bu sokaklar
şu dağ
şu şiir
şu elma ağacı
hepsi onun hatırası

bir sevda ördük
içinde biz yoktuk.

ibrahim dalkılıç

izmir 30/07/2016