Örtüşürken karanlık çok sevdiği gök yüzüne
İki damla hasretle başlar iç yangınlarım
İki söz gelir aklıma
Sonrasında bir filim şeridi gibi dökülür
Beynimde gözlerimin önüne bütün yaşanmışlıkarımız
Birden sen doğuyorsun gecemin ortasına

Ben ise bütün hicarnları yaşıyorum bir başıma Kordon’dan senden ayrı
Meltem rüzgarlarının yakamozla seviştiği
İzmir akşamlarında
Yalnızlıkla baş başa kaldığımda

Takılıyorum yabancı bir sancıya
Avuçlarımdan serçeler katl ediyorum
Kadife rüyalarımı bölen kâbus baskınlarla
Ardından kızılcık sopası yemiş gibi parmaklarım janlıyor
Sayıklarak uyandığımda

İşte o zaman başlıyor esas filim
Kepaze olmuş mesudiyet sinemasında
Ve o zaman başlıyor sensziliğin deryasında
Kana kana sana susadığımda
O zaman çöküyor isyankarlığım üzerime
Dilime taklıyor daha gün yüzü görmemiş küfürler
Savuruyorum şuursuzca

O zaman ölüyor çocuk yüreğim
Her gece aynı ızdıraplara uyandığında
Gecenin güzel yanına kanat çırpan
Yarasalar eşliğinde
Tanrı ile ters düştüğümde

M.Kılıçel