demet demet güller topladım dün gece
betonarme düşlere gebe bahçelerden.
miadı dolmuş bir türkünün ezgisinde
kayboldum dün gece.
yitik kalan yanımı yeşermeyen yaşıma ortak koştum.
isyanın doruğunda alfabemde ki harfler
bir şiir pelesenk oldu kalemin mürekkep kurusu yüzüne.
yazmaktan usandığım ne varsa kiri tozlanmış bir leke gibi iz bıraktı güne bakan saatlere.
acılarım
kopardığım güllere ağıtlar yakan kanatsız bir kuşun gözyaşı.
yaralarım
sabun çürüğü.
sarhoşların mehtaba bakıp bakıp savurduğu küfürler kadar anlamsızsın artık.
yokluk denen illete söz geçirir oldu attığım yalnızlık düğümü.
kendi ekseni etrafında dönen dilsiz semazen çığlığı nefesim.
tamlana tamlana,
tamamlanmayı unutmuş bir söz öbeği zihnimden zuhur eden cümleler.
acılarım
sevapsız gecelere amade bir düş kırığı.

yaralarım
bir kuşu kanatlarından

yaraladığım
kanatsız kuşların ahı omuzlarımda
yaralarım sabun çürüğü.

bakma yaralarıma
utanıyorum.
kara kara gecelerde karalar bağladım yokluğuna.
dokunma yaralarıma,
içi çürük sevdalardan nasibimi aldım ben.
yok artık aşka inancım.
dokunma sabun çürüğü yaralarım.