Sevdigim..
guzel sevgilim...
satırlarımı özlediginin farkındayım
ne zamandır konusamıyoruz...
cıkardıgımız sesler ne kadarını anlatıyor
yasadıklarımızın...

sevdiğim...
küçük sevgilim
ne cok yıldönumleri biriktrimişis farkına bile varmadan...
kayıtlarında tutuluyor dijital bir dunyanın
kavgalar edipte silmeye tesebbus ettigimiz kullanıcı isimlerimiz
pişmanlıkla durdurmaya calısıp yenilenen sayfayı
zamanı geriye alma cabalarımız...

sevdigim...
satırlarına tutundugum
aklımın icinde bagımsızlıgını ilan eden
seni ilk okudugum günden beri
kendi rejimime isyan edip dağa cıkan benim
bir gun dağa kaldırıcam diyerek yeminler ettigim
sen...

kafiyelerini özledim
beni beklerken o soluk monitör ısıgında
nasılda dudaklarını ısırırdın
ojelerin dökülür tırnaklarından
uykularına teslim olmamak icin
bana uyurdun
olurda ben gelirim diye ansızın
acık bırakır kollarını
dalıp gittiginde birden uyanır
konusmaya calısırdın...

şimdi
yanındayım
yanımdaki sevdigim kadın
ne cok söyledim ne cok yazıldı bu sevdam satırlarıma
ben hicbirine şimdiki kadar baglanmadım...
vaktiimiz dolduysa eger
yeni bir canlı baglantıya imkanımız kalmadıysa
ve son konturuysa bu
bize bahsedilen dijital sevdanın
sevdigini söyle
öptügünü ve sımsıkı sarıldıgını...
suya yazılmıs bir sevdaydı bizimkisi
ve dalgalara karıstı sözlerimiz
fırtınasında bir kaybolusun
bırakma beni
öptüğümüz ve dokunduklarımızın hatrına
al beni...
bin kilometrelik bir yolun sonunda bile olsa
değerdi
senin tarafından sevildigimi bilmeye...