Öpünce
Geçmeyecek yaranın dizlerimizde ki
Acı olduğunu sanırdık
Kirpiklerimize taktığımız umuttan
Canımızın yanacağı vakitleri bilemezdik
Oysa farkında olmadan geçen zamanı
Sırtımızı dönüp dilimize takılan
Ömrün yarısını "Neyse" lerle uğurladıkı


Şimdi geçen yılların hızıyla
Kimsesiz’leşiyorken biz
Ellerimizde kalan zeytin dallarına
Tutunup sevgi dilencisi olduk
Kandırdık kendimizi
Kara bulutları beyaza boyadık
Olsun dedik umut işte
Ya güneş hiç gitmezse?
Ya yıldızlar bir bir dökülürse üzerimize ?


Ya uykumuzu çalarlarsa
Saklanırmıyız yorganımıza
Hani kimsesizdik ya sığınacak yer yoksa
O halde sarılalım umuda uykunun en tatlı yerinde
Açmayalım gözlerimizi
Bırakalım zaman geçsin
Bir ileri bir geri yürüdüğümüz
Bir yaşam telaşı yüreğimde
Ellerimde ise sevgiye dair renkler
Ne ilerdeyim ne geride
Orta yolunda sohbetteyiz hayatla


Gitmekle kalmak arasındayım
Ya umutlara doğacak güneş,
Ya umutsuzluktan öleceğim
Ya yeniden doğuracak gün beni
Sağdıracak tülbentten ak sütünü
Ilık ılık nefes olacak ciğerime
Yada bir nefes kalacağım gök kubeninin
Ortasında


Ne sen duyacaksın
Ne ben de duyurma gayreti
İçimde illede yaşama tutunma hayreti
Sevgiye olan inançla
Sevgimle
Aldırmayalım
Bizleşelim
Ayser Bektaş