bir adam sevdim ben anne
aklıma geldikçe burnumun ucunu sızlatan.



yağmur kokardı elleri
saçlarımı okşadığında tellerinden yüreğime akardı ılık ılık
içimde beyaz bir güvercin havalanırdı baharı müjdeleyen
dudaklarım sevdanın tadına doyasıya varır
dağlara yaslanır gibi yaslanırdım yüreğine
ah bilsen
daha yanımdayken
özlerdim....



kızma bana anne
hor görme kızını
hata değildi çünkü
her genç kızın düşlediği beyaz atlı prens olmasa da
yanında güvendeydim
beni kendinden dahi koruyan
kök salan çınar ağacı gibi değerlere bağlıydı.



ve bir gün ansızın gitti
kaderdi
ya da alnımız küf kokan yazgısı
arkasında bıraktığı harabeye son kez dahi bakmadan
süpürdü ardı sıra tüm anıları
güller küstü açmadı ardından
erkekler böyledir
hevesi geçince yolar çiçeklerini
kırar dallarını deme bana anne
deme ne olur
onu başka adamlarla bir tutma
sevdamı bu kadar hafife alma.



o adamdan sonra
tüm yağmurlara küstüm
pencereme vuran her damla
içimde büyüyen boşluğa doldu
ucu bucağı olmayan bir denizde yalnız başıma yüzüyorum
ama olsun
sevin anne sevin
bin parçaya ayrılan yüreğime
pişmanlık bir nebze dahi sızmadı
kızın adam gibi adam sevdi diye gurur duy bu sefer ne olur.





Ayvazım DENİZ