Bir adam boyuyorum gönlümün arşipel tuvaline
En çok siyah saçlarına karışan akları okşuyor parmaklarım
Usulca sarıp sarmalıyorum yüzünde derinleşen acımasız izleri
Minnacık bir öpücük konduruyorum burnunun tam da en en tepesine
Gıdıklanıyor tüm gülüşlerini kaybeden hücre köklerine kadar
Yap’ma diye fısıldıyor gözbebeklerimin ıslaklığını özleyen dudakları
Ama nâfile
Tatlı bir heyecan başlıyor ahvâlinin çukurlarında
Hissediyorum kalbindeki ritmin katsayısını ta en zirveye ulaşana dek
Âhh kadın öksüzlüğümü ve yetimliğimi unutturdun ya bana
Ömrüm seninle d’olsun,senin olsun diyor
Daha çok daha çok dokunuyorum özlemle
Teşekkür etmek istiyor
Tüm teşekkürlerini portrenin sonuna sakla diyorum
Masum masum büküyor boynunu bir kartal edâsında
Fırça darbelerim âhenkle dans ederken çene kıvrımlarında
Bugün traş olasım yoktu canım diye mırıl mırıl mırıldanıyor
Âhh diyorum çok tatlısın sen yaramazım gibi
Olsun diyerek kirli sakallarını özenle
Bir tek kıl kökünün asâletini kaçırmadan boyuyorum
Hem biliyor musun sana çok yakışıyor diyorum
Tatlı tatlı gülümsüyor kahveden yeşile uzanan cennet gözleriyle








O babam yürekli adamı boyamaya devam ediyorum
Kaşlarını ve kulaklarını da itinayla bitirdikten sonra
Boynunun kutsallığına uzanıyor ellerim
Dokunuyorum sımsıcak
Nasıl da eritiyor buzullaşan yüreğimin tedâvülden kalkmayan hüznünü
Âhh diyor şu hâsretin öldürecek beni kadın
Korkunç bir ürperti başlıyor içimi kavuran
Sus henüz omuzlarına yatırmadım küle dönen başımı
Saçlarımın küskünlüğünü de sevmedin bitimsiz merhâmetinle
Tüm utangançlığımla cengâver göğsünde uyuyup
Annem sesli ninnilerle dinlendirmedim çilekeş ruhumu
Çocuklaşıp en büyük şımarıkları da yapmadım seninle
Uğur böcekleri de kondurmadın lila blumeme
Sabret şurda ne kaldı resmin şafağını kucaklamamıza diyorum
Kıs kıs gülüyor resmin çerçevesine sığmayan masumiyetinle








O sonsuzluğum olan adamı boyamaktan hiç bıkmıyorum
Ellerini uzat diyorum tırnak uçlarına kadar işlemeli fırçamın şefkati
Avuçiçlerinin nasırlarına ne çok ölesim var diye diye boyuyorum
Kulağımda yankılanırken o trenin amansız düdüğü
Off şimdi sırası değil diyorum o gardiyan sesli vedanın
El sallamak istemiyorum resmedemediğim sevdaya
Aman Allahım mucize bu
Kendine çekiyor beni
Diyorum henüz bitmedi adam resmin
Biz ölümsüzüz Aşk
Canın ne zaman isterse kaldığın yerden devam edebilirsin
Hem müzayedeye çıkmadan satın aldım o yarım kalan portreyi deyip
Kaldırıp yüzümün âhh çeken duvağını
Tüm sadakâtinle öyle bir öpüyor ki alnımın mahremiyetinden
Susuyorum bir kez bir kez daha o adam gibi
Babam gibi adama...










nagi han