Gece doldurmuş,
Günün hüznünü heybesine
Her gün kendini gömüyor

Yatakta bir kız uyuyor
Saçları kulaklarını kapamış
Dudaklarını kendine saklamış
Yüzünde asabiyet
Çırılçıplak
Hergün kendini gömüyor

Kız çirkin
Komidin kahverengi
Ayna büyük
Yatakta öyle

Ve o kuş şimdi oradaydı
Çınar ağacının üstünde
Bu kuşa dokunanın kanatları çıkarmış,
Uçarmış rivayete göre
Bunu geçte olsa fark eden insanoğlu;
Kapanlar kurup,
Av için ordular salmışlar yedi düvele
Rivayet o ya kuş sadece istediğinin avucuna konuyormuş
Uçamamanın utancını yaşayan gargamel kılıklı adamlar
Kuşun konduğu ağaçları kesmişler
Uçtuğu gök yüzünü dar etmişler
Ölüsüne dokunmakta işe yarar demiş biri
Kimbilir belki...
Nice tuzaklar kurup
Av taburları ile iz sürmüşler
İçlerinden biri yaralamış kuşu
Kuşsa can havliyle
Konmuş çirkin bir kızın penceresine
Bunu gören kız;
Pencereye koşmuş heycanla
Kız için uçabilmek ne kadar yakınsa
Kuş için yaşam o kadar yakınmış

Fakat ne kuş yaşamış ne kız uçabilmiş
Pencere açılmadan düşü vermiş kuş
Zarif bedeni küfür kokan avcı naralarına karışmış

Tek gözünü açtı çirkin kız
Kapıdan gelen sesle
- Müşterin var –
Kapıya bakmadı bile
Artık uçma ümidi kalmamış çirkin bir kız için
Kendi kokusunu bile unutmanın ne önemi vardı ki
Diğer gözünü de açtı kız
Günün hüznü gecede
Hergün kendini gömüyor
Gece sabaha koşuyor
Havada bir ayaz
İt titretir
Sevdalı ağlatır
Kalbimde
Baş döndürücü bir sürat

Gözlerimde
Yetim bebek gülüşleri

Ayaklarımda
Dünün yorgunluğu

Ve şimdi;
Sizin uykularınızın
Benim yorgunluğumun
En derin yerinde

Rüyasında;
Kendini duvaklı görür
Bir fahişe

Devam Edecek
Murat Aktaş