Ben böyle havalarda sevdim
Buram buram yalnızlık kokan
Karanlık,öksüz kalmış çocuk gibi masum
Keskin ve rüzgârlı havalarda
Korktum,düştüm,bedenim hirpalandi
Duygularım boğuldu
Bütün yaşanmışlıklarım yazılmış kaldırımlara
Her adımda hatırlıyorum geride bıraktıklarımı
Suskun kaldığım Aklımın sòve sòve kavga ettiği gecelerde
Köhne sokaklarda Alkol bağımlısı ayyasların içtiği rakı gibi kafa yapıyordu artık düşüncelerim
Gidiyorum
Ne yol bitiyor
Ne sorular
Ne cevap bulabiliyorum
Ne de kaybettigim yolumu
Yürüyorum loş sokak lambalarının altında
Yağmur yagiyor usul usul yüzüme
Göz yaslarim akiyor sakaklarimdan
Susuyorum
Düşüyorum
Gidemiyorum
Eriyorum
Kara toprak üstünde
Hayallerim vardı benim !
Sabahın ilk Işıkların da
Gazetemin arasına sarip sarmaladigim eklegimle usulca evime gitmek gibi
eŞ gibi
Çocuk gibi
Hayata tutunmak gibi
Yaşamak gibi
Ama bak şimdi ...
Kemiklerim eriyor
Bedenim sonsuzluğa ugurlanıyor ...

Elveda

Emre ATUN(ŞAD)