Gün gibi ortada hiçliğimiz
Büyüyor kendimizden kaçtığımız kadar
Artık kendi kendimizi bile çekemediğimiz ortada

Ne uçan kuşlar avutur bizi
Ne akan sular ne toprak ne gökyüzü ne kuruyan yaprak
Öylesine kendimizde uzaklaşıp dışarı çıkmak


Sorun biziz aslında
Bir umutsuz vâka olduk son zamanlarda
Ne istediğini bilmeyen çocuklar gibiyiz

Artık suya sabuna dokunmak ismeyen bu hallerimiz
Ne hali varsa görsün dünya derken bile kırık cesaretimiz
Biz göreceğimiz kadar gördük ayaklarında umarsızken bile
Kovaladıkça kovalıyor sarıyor dünyayı kin kan nefret
Nereye gidersek gidelim bizimle gelecek silinmeyen yazgımız



Hüzünlerimiz acılarımız sevinçlerimiz yaslarımız
Ve cümbür cemaat ne varsa hepsi
Ruhumuzda bizimle beraber gömülecek bu çatlak sessizliğe


Ah bir sabah olsa diyorum içimizin karanlığını silen
Bir sabah sabah içinde
Yinede kederlenecek bir şeyler buluruz
Bu sünger kafamızın içine
Belki de sırf bu yüzdendir yenik düşüyoruz iz kendi kendimize


Bizi yıkan biziz dünyada her bir şey yerli yerinde
Yer gök dağ taş deniz
Ve kuşlar
Sabahlar akşamlar yıldızlar
ve güneş ne ay
Hatta savaşlar bile yorulmuyor
Bizim kadar
Oysa yaşam bir lokma bir hırka
Ne istediğimizi bir bilsek
Ne dert kalacak ne tasa
Bu kuru kafalardan ....… çektiğimiz……

Bu gün dünyanın dengesini bozan insanoğlu; yarın ne düşünürüm… bilmiyorum….

Yaz günlerinde bol bol su için!!



Nurten Ak Aygen
10.07.2016