0
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
661
Okunma
telaşa gerek yok yel ve sel birleşmedi cepheye
sadece klavyeye dokunacağım
duvarın siperinden beni terk edip
sen gitmeden gelecekler
seyredeceğim gözlerini taş kabuklu ağacın
giysisiz yapraklarından
onlar konuştukça toprak üşüyecek
dudaklarına mil çekilen göğün yağmuru ateş
unutmayan karanlık utanmıyor
vurgusunu soyunan kaç yürek
hep arabesk kayaç bu depremler
sallanın siz doğrulacak zamanın ayakları
bitmeyecek kalemlerin kurşunları
en güzel kim ölecekti unuttum
anımsarım sanırım öpersem alnını
0031