Rüyalar avutur ruhumu
Derindedir yalnızlığım
Ben hep kendimi vurdum
Suskun fırtınalı ve mağrur
Acılarla yoğrulmuş hayat
Yeşermedi yüreğimde hiç kara bulutlar
Islanmış anılar boğazımda hıçkırık
Belki de bu kış yolcuyum dönemem anne


Geçmiyor karanlık günler
Vakit dolmuş
Gülmüyor yüzüm
Ağlamak sızlanmak boşa
Tükenmez dediğim sabrımda tükendi
Kaderde olanlar geliyor başa
İsyanım hiç olmadı ALLAHA
Vermedim ki gönlümü telaşa
Belki de zamanı yolcuyum dönemem anne


Son günlerim yaklaştı
Gözlerim ölüme daldı
Geceyi koynuma aldım
Gözlerimi kapattım
Hayata kanmadım
Azraille pazarlığa başladım
Belki de zamanı geriye dönemem anne


Köşelerde garip durdum
Dertli dertli boyun büktüm
Fırtınaya borana karşı koydum
Bağrıma bastım taşı
Kimseler görmedi gözümdeki yaşı
Nasıl sevdiğimi özlediğimi anlatamadım
Bu kahrolası dünyada
Acı içinde yaşadım
Bak anne bak işte
Evlada bile hasret kaldım
Belki de zamanı geriye dönemem anne


Bir türlü söyleyemedim
Acıyan sol yanımı
Düştüğümde bile canım bu kadar acımamıştı
Kimin yanında bir çocuk görsem
Gözlerim doluyordu
Anlatamadım ki hasretimi
Ben gidiyorum sol yanım acıyor
Resmine bakıyorum
Bak işte vakit geldi ben gidiyorum
Belki de dönemem anne
Serap evren
Bu gece beni düşün pişmanlığın namlusu aniden yüreğine dayansın
Belki sende ben gibi ağlarsın annem diyerek pişmanlığını yaşarsın
Bak yine kaçıncı senedir sayamıyorum artık sensiz bayramları
Bu da benim feryadım işte belki bir gün duyarsın geç kalmadan