GÜLYÜZLÜM’LE DERTLEŞME (91)

Hem sen hem acınla vardık Ordu’ya.
Katmerlenen acım oldun Gül Yüzlüm.
Bilirim bir daha dönmeyeceksin.
Şimdi ölmezliğe vardın Gül Yüzlüm.

Benimle son sefer bu gidiş sana.
Seninle gidişim bir sondur bana.
Bırakarak seni makber mekana.
Ebedi hayata erdin Gül Yüzlüm.

Dünya varsın yeni bayrama girsin.
Sen daha farklı bir bayram edersin.
Kalabalık benim için mi dersin.
Hakka yürüyüşü bildin Gül Yüzlüm.

Öyle de hızlı ki, geçiyor hafta.
Tekrar buluşmak var öbür tarafta.
Hem de kavuşuruz belki arafta.
Görürüm huzura durdun Gül Yüzlüm.

Sen bir güzel insan çok da farklısın.
Güller içindesin şimdi saklısın.
Hayat felsefesi elbet haklısın.
Daim gülümseyen nurdun Gül Yüzlüm.

Bana güç verirdi senin varlığın.
Bir huzur olurdu gönül dirliğin.
Umut ve mutluluk bütün birliğin.
Bu aileyi sen, kurdun Gül Yüzlüm.

Seni anlatmak mı anlamak mı zor.
Bunu bilemedim içim anafor.
Ne varsa karışık alevden bir har.
Hayatı ilmekle ördün Gül Yüzlüm.

Çok da mesaj çıktı Yitik İlhan’dan
Derin duygular da Zayi Ozan’dan.
Günü geldiğinde geçersem candan.
Geleceğim sana gördün Gül Yüzlüm.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ordu, 29/06/2016 Çarşamba
Yayın : 02/07/2016 Cumartesi
www.edebiyatdefteri.com/siir/1032810/

Şiirin hikayesi :
Sevgili eşim Güler Hanımefendiyi 27/06/2016
tarihinde saat 03.10 da kaybettim. Bu şiir Ordu
ili Altınordu ilçesi Güzelyalı Mezarlığı’na
28/06/2016 da ki defin işlemi sonrası yazılmıştır.