Sabrı seferber ettim, hercainin peşinden
Döner diye bekledim, ne gelen var ne giden
Hatırımı sormayı, hiç olmazsa yılda bir
Dener diye bekledim, ne gelen var ne giden

Çöllerin yolcusuna diz çöktürür sam yeli
Dengeyi hepten bozar düzen tutmaz bam teli
Menzilini arayan gamzelerin gam seli
Diner diye bekledim, ne gelen var ne giden

Tek sevilme hakkını sadece ona vermek
Yüreğimin tozunu, nazarıyla süpürmek
Hülyanın gerçeğini dünya gözüyle görmek
Hüner diye bekledim, ne gelen var ne giden

Döndürdü kirpikleri her gece nilüfere
Gecelerin hakkını tanık ettim sehere
Koklayınca saçını rayihası ciğere
Siner diye bekledim, ne gelen var ne giden

Aşkın baharatıydı, kınalanmış kederi
Dayanılmaz yük şimdi, eserinin ederi
Çektim vuslat pimini, nakdim malum kaderi
Yener diye bekledim, ne gelen var ne giden

Bulutlar rehin aldı, sanki benim güneşi
Karanlıklar ömrümün değişmeyen yoldaşı
İçimdeki yanardağ, ruhum bulunca eşi
Söner diye bekledim, ne gelen var ne giden

Beş duyu organımın tekmili muhtaç ona
Sılaya dönüş yakın, yüklenmeden barhana
Düşlerle avuttuğum, hayallerimi bana
Sunar diye bekledim, ne gelen var ne giden

Sandılar can evimi, karalama defteri
Çok sürmedi onların kalpte kuluçka devri
Gönlümün sarayına, onu anlayan biri
Konar diye bekledim, ne gelen var ne giden

Feleğin aynasında ne ölü, ne diriyim
Gönlü, ruhundan garip, derbederin biriyim
Son durakta anladım, ben var ya serseriyim
Çınar diye bekledim, ne gelen var ne giden

Hükmedeli ömrüme yalnızlığın virüsü
Söze, kelama sığmaz Delibal’ın öyküsü
En sonunda olacak kirpiklerimin süsü
Pınar diye bekledim, ne gelen var ne giden

Celil ÇINKIR - DELİBAL