Sen benim şu fani canımda canım;
Çekilmez hayatta eksilen yanım;
Tükenmez çilemsim arsız hicranım;
Sen gittin, yara da kanayan benim;
Kendimi kendimle sınayan benim…

Mazimle geçiyor, her haftam, ayım;
Saklanmış bir yerde tebessüm payım;
Halimi sormayın, paramparçayım;
Başlayan savaşsa, hemen bitirin;
Hükümsüz eşgalim, bulup getirin…

Zamansız yol aldı makber treni;
Günahım saniye unutmak seni;
O gülen yüzünü mis kokan teni;
Aklımdan çıkmayan tek sesin olsa;
Sonuma son veren nefesin olsa…

Çalan şarkıların neş’esi kaçtı;
Yürekte nedamet çiçeği açtı;
Kim kime mecburdu, kime muhtaçtı;
Anladım bu gidiş dönüşten noksan;
Günüm var ışıktan, güneşten noksan…

Beklerim herkesin korktuğu sonu;
Aklımda geziyor en hassas konu;
Rabbim kaybettirme bulduğum yönü;
Dert değil her güne doldurmak seni;
Korkumsa, bahçemde soldurmak seni…

Geçiyor günlerin sonu geceler;
Mutluluk namına susan heceler;
Son bulsun ağıtlar ve işkenceler;
Üstüne dağları deviren benim;
Hayatı kapıdan çeviren benim…

“Yaşamak gerekir, yası, hicranı ;
Eyvallah gönlümün zor imtihanı”…

Ali ALTINLI – 27.06.2016
Saat: 18:27