beklemek...

dağ dağa kavuşmaz insan insana kavuşur diyenlerin ağzına
biber süresim var.



köhne bir yalnızlık benimkisi
alışkanlıklarımın yansıdığı duvarım ayrılık resimleriyle dolu
hep boynu bükük bir kadın bakar buğulu camımdan
parmak uçlarımın izleri akar yağmurla.




kırık kalpler sokağını mesken tutmuşum
yanık duyguların küllerini eşelemekten kir pas içindeyim
ucu yanık mektuplarım adrese teslim edilmeden kendi içinde tutuşmuş
kahretsin
bu kadar mı basiretim bağlanmış
tamam dik durmaktan yorulmuş olabilirim
omuzlarım çökmüş belki yokluk duygusuyla
ama bu kadar da bel bağlanmazdı ki umuda
pişmanlık kendi içinde bir döngü
dönüp vurur yüzüme y/eli.





umut sürmüşler ekmeğimize katık yerine
bilmemişler ki
boş ekmekte doyurur karnı
asıl umut öldürürmüş insanı.




Ayvazım DENİZ