.
Bebek kadar garibiz, kelebek kadar aciz,
Milletten, milliyetten bahis açmak suç şimdi...
Ettikçe eder oldu “soysuz” “soyluyu” taciz,
Türk’e söven muteber, Türk’ü öven uç şimdi...
.
Bir milleti bölmeye yönelik her hususta,
Gelmemiştir cihana, böyle büyük bir “usta”.
El emeli uğruna, mahkemede, mahpusta,
Hırpalanan masumlar, adalete aç şimdi...
.
Hurafeden, bidattan kaçamadık bir türlü,
Kula kulluk huyundan geçemedik bir türlü,
İlim, irfan yolunu açamadık bir türlü,
Cumhuriyet ülküsü kocaman bir hiç şimdi...
.
Fikirlerine layık kimlik bulamadılar,
“Türkiyeli” gafında karar kılamadılar.
Ermeni, Kürt oldular, tek Türk olamadılar,
Biz’den çok açıldılar, dönüş için geç şimdi...
.
“Analar ağlamasın” münafık bahanesi,
“Barış” diye söylenir “özerklik teranesi”.
Bilmem, o kanlı katil bunca şehidin nesi,
Vurulan canlar heder, vuran başa taç şimdi...
.
Haçlı torunlarının dayattığı misyonu,
Uygulamakla meşgul, ihale komisyonu...
Neye varır bilinmez, bu ihanetin sonu,
Açılan yaraları sarmak hayli güç şimdi...
.
İslam’ı da “batırdı”, siyasetin çamuru,
Şer suyuyla yoğrulmuş soysuzların hamuru…
Kuruş etmez ey Veli, garibanın umuru,
Yola yola kalmadı bak başında saç şimdi...
.
Veli BOSTANCI