yürürken yolda her adımda bir cümle kuruyorum
içinden sev diyorsun duyuyorum, korkuyorum
ardında bir gülü, düşen yaprağını
nasıl anlatırdım bilemiyorum.



seni bana hatırlatan bir gökyüzüm var
ıslattıkça ruhumu bedenimden veriyorum
yorgunluğu görüyorum, tutamıyorum
yarım bir elmanın ben kısmını
nasıl tattırırdım bilemiyorum.



öylesine çatlamadı duvarlar
oysa kırılmacasına değildi bu aşk
yıkılmacasına tutuşmadık biz ladese
bilseler ki, her hangi biriydim ben sadece
tutunduğum ilk adreste sırılsıklam kalbimle
bırakılmıştım sessizce
o yokluğunu, o boşluğunu
nasıl soldurdum bilemezsin sen.



dönmecesine dolaplar görüyorum
dönüyor başımda riyakar dünya satırları
silmecesine diyor her şey, silemiyorum
içinden dön diyorsun biliyorum
yürüdüğüm son bir yol vardı hani
bulamıyorum.



ne zaman yağmur yağsa
eski bir şarkıyla git diyorum
duyuyormusun?
her ne zaman pencerem ıslansa
görmüyorsun
aleyhime işliyor zaman
dönemiyorsun
hey benim kal yüreklim
hüzün adres sormuyor artık
git be sevdiğim.



sen bilmezdin bir fincan kahveyle
neyin nasıl iyi gittiğini
her sabah güneşten gelen ışığını
neyin silip neyin kör ettiğini
soluğumu sesimden kesip
yeryüzüne gözlerimden neyi verdiğimi
diken diken ektiğim mor güllerimi
hiç görmedin ki
içinden bak diyorsun şimdi, biliyorum
gel diyorsun şimdi
dön diyorsun belki
yorma kendini…



…



YORMA KENDİNİ – Mawish Şiirleri – Mert Zafer Cansever