Elimiz yüzümüz sen kirli belleme
Gönlümüzde yara var sakın elleme
Halimizi bilmeden ne olur kötü söyleme
Yoksa gönül yaralanır dil yaralanır hak gücenir

Toprağa ektik sevgimizi yıkmak için yamacına yaklaşma
Yüreğindeki gama çaredir sevgi sakın uzaklaşma
Gam kervanına vararak gönülde sakın kaçma
Yoksa gönül yaralanır dil yaralanır hak gücenir

Çare bulunmaz niyetsiz’ liginle ne diye yola çıktın
Bu nedenle böylesi boş yanlış yollara saptın
Çare haktandır her adımda yaklaş niye tek başına kaldın
Yoksa gönül yaralanır dil yaralanır hak gücenir

Bak bunca yıl bilmedin çok çileler çektin
Bir toprağa yeşerecek tohum mu ektin
Kendi yalnızınla bir derde derman mı biçtin
Gönül yaralandı dil yaralandı hak gücendi

Bak ne duruldun nede aradığını buldun
Kendi fikrinle kaldın mutlumu oldun
Hak yol var iken başka yollara saptın
Gönül yaralandı dil yaralandı hak gücendi

Kadersizim dedin kendince bulanık denize düştün
Kendi kendine düşündün cümle âleme küstün
Sen kendin ettin bilmedin sen kendin düştün
Gönül yaralandı dil yaralandı hak gücendi

Gönülden el çektin gönülsüz olanla yattın
Güzellik var iken çirkinliği içine kattın
Utanmadan birde sevdiklerinden ayrı kaldın
Gönül yaralandı dil yaralandı hak gücendi

Kendi düşen ağlamaz derler var sen ağla
Ağlayarak hatanı anla hak yolunda çağla
Yaralanmış ömrünü var dermanı ile dağla
Gönül seni bekler dil seni bekler hak seni bekler

Sustur dilinle konuşan edepsizi
Sükûtla beklesin o mezar hırsızı
Hak yolda hakla olanda kalır mı yara dert izi
Gönül seni bekler dil seni bekler hak seni bekler

Kul Mehmet’im artık bu dünyaya sen doy
Al nefisle şeytanı dış kapıya koy
Akıl fikirdeki cahilliği iman ile soy
Gönül gönüle dil dile ömrün bak hak ile buluştu

Mehmet Aluç-Kul Mehmet