“Vatan aşkı imandandır”, desturum
Türkmenem, dârım var, cihanım Kerkük
Değişmez yıllarca, aynı düsturum
Türkmenem, zorum var, asanım Kerkük
Türk! Sen’em! zorum var, asanım Kerkük

Sevdamın sekizi, beşi olurum
Baharı olurum, kışı olurum
Sinesinde yar ataşı olurum
Türkmenem, korum var, dumanım Kerkük
Türk! Sen’em! korum var, dumanım Kerkük

Burun bükenlere, saç baş yolduran
Kalbi heyecanla, aşkla dolduran
Vatan sevdasını, şaaha kaldıran
Türkmenem, pirim var, handanım Kerkük
Türk! Sen’em! pirim var, handanım Kerkük

Yetime “el” olan, analık gibi
Yiğide yol olan arkalık gibi
Görmeden vatanı arpalık gibi
Türkmenem, serim var, ihvanım Kerkük
Türk! Sen’em! serim var, ihvanım Kerkük

Damlayım, istesin umman olurum
“Ak” desin, yolunda tufan olurum
Olmazsa önümde, viran olurum
Türkmenem, durum var, fermanım Kerkük
Türk! Sen’em! durum var, fermanım Kerkük

Yegâne varlığım, arzum, dileğim
Ayrılık elinden bıkkın yüreğim
Figanımı hayaliyle sarayım
Türkmenem, sayrım var, dermanım Kerkük
Türk! Sen’em! sayrım var, dermanım Kerkük

Yıllar var, sevdamdan aralı düştüm
Vuslat özlemiyle yaralı düştüm
Sandım ki bir ömür karalı düştüm
Türkmenem, zarım var, şükranım Kerkük
Türk! Sen’em! zarım var, şükranım Kerkük

Güneş gibi, ışık saçar üstüme
Felek gibi, gönül koymaz restime
Yük altında, destek olur destime
Türkmenem, barım var, bağbanım Kerkük
Türk! Sen’em! barım var, bağbanım Kerkük

Özüm yansa ona gölge salarım
Sayesinde ne düşlere dalarım
Varsam ona neşe ile dolarım
Türkmenem, yerim var, mekânım Kerkük
Türk! Sen’em! yerim var, mekânım Kerkük

Delibal duramaz, özden uzakta
Savrulur külleri, közden uzakta
Çağırır bizleri, bizden uzakta
Türkmenem, yârim var, kurbanım Kerkük
Türk! Sen’em! yârim var, kurbanım Kerkük

Celil Çınkır