Yenisi de güzeldir, en az eskisi kadar,
Tadımız tuzumuz yok, bayramın ne suçu var...
Eden biziz dünyayı, kendi kendimize dar,
İnsanca özümüz yok, bayramın ne suçu var…

Bize haz getirmeyi, kendine görev bilir,
Her seferinde hatta on gün önceden gelir…
Hâlimizi görür de, boynunu büker kalır,
Bayramda gözümüz yok, bayramın ne suçu var…

Geçici heveslerdir, yıllarımızı yoran,
Bin bir hüzün telaşla, gönül dağî kar boran...
Senede bir kez bile, bizi arayıp soran,
Oğlumuz kızımız yok, bayramın ne suçu var…

Çok oldu unutalı, hoşgörüyü saygıyı,
Menfaate kaydırdık, endişeyi kaygıyı…
İhtirasla kirlettik, nice masum duyguyu,
Sağduyu közümüz yok, bayramın ne suçu var…

Manada geri düştük, maddedeyse ileri,
Masallara hapsettik, askları sevgileri...
Yalnız radyolar çalar, Sevdalı türküleri,
Sazımız sözümüz yok, bayramın ne suçu var…

Bizim testi dolarsa, dünya isimiz tıkır,
Bir kenarda kendince, inlesin dursun fakir…
Terk edeli çok oldu, lisanımızı şükür,
Çoğumuz azımız yok, bayramın ne suçu var…

Bizden başka kim var ki, dünyayı zindan eden,
Altın libas giyinip, bir kuru bezle giden…
Kimsesiz gönüllerde, bunca karanlık neden,
Gün gibi yüzümüz yok, bayramın ne suçu var...

Nefsimiz emrederse, bir kili kırk yararız,
İlâhi emirleri, bin bir özre sararız…
Mutluluğu huzuru, yanlış yerde ararız,
Mevla’ya izimiz yok, bayramın ne suçu var…

Veli BOSTANCI