bu insanın beyhude çırpınışıdır
bir günahkarın girerken mezara pişmanlığı gibi
geçmişin geleceğini yok ettiğinden
o anda dolar toprak gözlerine
aklın neredeydi gün geceyi kovalarken
ihlas kol gezerken etrafında yaptığın her şey nafile
kir kümesi toplanır o pis alnında
kötülüğün karartmaya dururken içini
namaz vakti seni ne tanır
iblis dans eder dururken gönül bağında
tüm haşarat o kokuşmuş leşine dadanır

hemen de beynamaz olduğun belirlenir
el imanı sunarken sen uğraşırsın çamurunda
tüm yaşamın üstüne çullanışta da boğar
sol elinde tamamlanır geçmişin izleri
huzura çıkınca kapkara olur o yüz bilesin
edepsizlikte anılır hep bir cismin
sayende de zebanilere bir iş doğar

bu bir ifrit’tir derler sen vardığın an
içinin kötülüğüdür alnına çalınan
şahitlik eder tüm bedenin ve her tür canlılar
sen inkar ettikçe günahını
hesabı da kitabı da bellidir her anının da
helal ve harama dikkat etmediğin vakidir musallada
tüm yaptıkların önüne serilir senin diye bu hediye
yılan ve çıyanlar sebil eder o mundar tenini
amelin ağlar durur neden ki benim de
hiç bir şeyim yok diye

yolunu izini bulmak için yine şeytana takılırsın
Hak aşkını bırakırsın ona buna
sormazlar mı sanırsın aklın neredeydi senin
boşu boşuna debelenip de çırpınma
elbette ki cezan verilir
sana hesap verme vaktin derler
yanmak düşüşte şahsına
ve bu bir son vedadır ahmaklığına
ihlas içindekine engin gelen sana çok dar gelir

o anda heyhat başlar sen sararıp da solunca
utanma gayri yapay bir gayretin resmidir
sırat köprüsünü hak eden bitirir
bir şefaat edenin bulunmadığı andır bu
tutmadığın sözün karşılığı cehennem olur
ıstırapların ateş oluşta da yakışta götürür

hangi taşa başın vurursan git de vur artık
beden öldü ve ölüm yok etti cismini
en ince teferruatına kadar günah ve sevaplarını tarttık
nefsine uyarak iblisle bir oldun ya sen derler
kul hakkı bu ödemen farz bilirsin bedelini
ki bir kör nefis düşkününe tüm bunlar bile az gelir…



(19.06.2016) AZAP…