Bir gecenin koynuna saklanırım ansızın
Hepsi el ele verip , beni ordan kovarlar’’
Bir girdaba kapılıp dönünce apansızın
Sanki bir anda susar, sensizleşir duvarlar

Öyle bir çığlık kopar içime kanar her ses
Yırtılır sanki dilim düşman olur bir nefes
Dinlemez deli gönül desem haydi kısa kes
Bir büyük öfke kusar, sensizleşir duvarlar

Her bir köşe zifiri, bilmem ki neler saklar
Çepeçevre sarmışken dört bir yanı yasaklar
Biz demekten habersiz önce kendini aklar
Hüzündür acı eser, sensizleşir duvarlar

Sen yıkmak istedikçe sanki çekilir perde
Düşlerin esirleşir kalır hepsi bir yerde
Huzur nerede kalmış, çareler bilmem nerde
Acı acıyı keser, sensizleşir duvarlar

Belki de bu öfkeyle ulaşırım sabaha
Kapılardan sorarım, neden gelmedi daha
Yeter artık be gece, sokma beni günaha !
Birden suratın asar, sensizleşir duvarlar

Dostelinden korkarlar, hep tersin yürürler
Zayıf yanımı görse karanlığa sürürler
Bense asla eğmem , beni düşman görürler
Hepsi lal olur, susar; sensizleşir duvarlar