0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
896
Okunma
NİCEDİR EL ÇEKTİM EFSANELERİMDEN.
MANASINDAN UZAK VURGUNLARDAN.
SONBAHARIN GÜL’Ü, EYLÜL’Ü,
YİTİK BİR MEVSİM TADINDA YAŞADIM.
MÜZİK YOK,
ACI YOK,
HÜZÜN YOK.
DÜŞÜMÜN İZLERİNDE, HİÇ BİR SEN YOK.
CAMDAN GÖLGELERİMLE TANIŞIP,
SESSİZ HARFLERİM İLE KONUŞTUM.
KENDİ ZİNCİRİMDEN BİR HALKAMI KAYBETTİM.
KİMSESİZLİĞİMİ YAŞADIM.
MOR HALKASI UYKUSUZLUKLARIM DA,
BEN BULUTSUZ GECE..
SEN LEYLAK ALACASI’ İDİN
EY !! GÖZLERİ YAĞMUR RENKLİ SEVDAM.
DUDAKTA SÖZ,
GÖĞÜSTE ŞARKI GİBİSİN..
AL, BU YELKOVAN KUŞU SENİNDİR ARTIK.
YAŞAMIMDAN ELDE EDİLMİŞ SON BİR BESTE GİBİ,
ASİL BİR SEVDA VEDASIDIR BU,
BİR GÜNLÜK BİR ÖMÜR GİBİ DEĞİL.
YAŞAMIMDIR İŞTE BU BENİM.
AL, AL BU ÖMÜR SENİN OLSUN..!
