Kim bilir belki bir gün bu hayat,
Ağır gelir omuzlarıma yığılınca dertler,
Çekemez olurum yükünü,
Şu anda yaşadığım mutluluk,
Kaybolup gider haber vermeden,
Yüzümdeki gülücükler solar,
Her gün gülen gözlerime,
Hüzünlü yaşlar dolar.


Kim bilir !
Hayattan umudumu kesmişken,
Belki yeniden güneş doğar,
Kararan gecemi aydınlatır
Hüzünlenen gözlerime ışık,
Gönül bahçemin dört bir yanını sarar,
Rengarenk sarmaşık,
Yüreğim yeniden havalanır,
Yeniden olurum aşık.

Kim bilir
Belkide sil baştan yaşarım hayatı,
Hayallerimi gerçekleştiririm diyorum ama,
Olmaz olamaz çünkü ikinci bir şansı yoktur,
Yeniden dünyaya gelmemin,
Öldükten sonra dirilsem de,
Aynı yerleri görmemin,
Bütün pişmanlıkları bir kenara atıp,
Yeni baştan sevmemin
Beraber yaşayıp beraber ölmemin.

Kim bilir !
Sadece yaşamaktı bütün hevesim,
Mutlu yaşayanlara inat,
Gülmekti belkide zorluklara göğüs gerip,
Kaderin kötü diyenlere inat,
Başarmaktı ama olmadı,
Tutmadı evdeki hesap çarşıya uymadı,
Deli divane gönlüm.
Mutluluğa doymadı,
Çok istemiş olsam da ,
Zalim felek koymadı.

Kim bilir bir fırtınadan ibaretti hayat,
Esti geçti,kırdı dallarımı döktü yapraklarımı
Bir film şeridi gibi siyah beyaz,
Hızla yaşandı bitti.
Umutla beklediğim hayallerim.
Boşu boşuna gitti,
Dolu dolu başlarken hayata,
Birileri tüketti.

Hülya Çepni