Sabahın seyrinde gönül evimde
Buz tutmuş yüreğim gene yerinde
Seyreyle dünyayı bak ne alemde
Köşede aç iken bir çocuk gördüm

Acıdım haline dilim varmadı
Kanayan yüreğe ilaç olmadı
Aç susuz dolaştı ama çalmadı
Kaldırımda çöken bir çocuk gördüm

Üşümüş elleri gözleri donuk
Sırtında taşıyor koca bir gocuk
Yüzü kirli ama gözleri boncuk
Bakıyorken korkan bir çocuk gördüm

Yaklaştım yanına yüreği buruk
Paylaştı derdini ağladı duruk
Gece üşüyordu havalar soğuk
Bakışlarımdan ürken bir çocuk gördüm

Açlıkta vurmuştu halinden belli
Kırılacak sanki incecik beli
Yüzüne yapışmış saçının teli
Bakıp boyun büken bir çocuk gördüm

Derdine derman olayım dedim
Kalsın diye sıcak kalbimi verdim
Bir şeyler yedirdim biraz giydirdim
Göz yaşları döken bir çocuk gördüm

Dünyada insanlık öldü ölecek
Aleme adalet ne gün gelecek
Böyle çocukları herkes bilecek
Hasretliği çeken bir çocuk gördüm

Hülya cepni