tel örgülerin öbür yakasından
saçılan saçmalıklara akıl erdiremedi
ne saçmalığın felsefesine
bir iki kelam ekleyebildi
ne de feraset ebelerini
tepeleyebildi..


araf’ın öbür yakasında olduğunun farkına vardığında
yüksek beton surlarla çevrili kentin
bu yakasında yakasına bit düşmediğine
şükretmeyi öğütlediler ona
kendi kendine yetmezliğin
bunalımını yaşattılar diz boyu

ne işi vardı bu yerde...
kimler yazmıştı duvarların öbür yakasına
vatan millet sakarya
sakar ya..

ne demekti, bütün dünyaya bedel olabilmek..
kendi uçkuru başkasının elindeyken
eteğini özgür-leş-tire-bilmek!

demem o demek değil ama
dedim gitti
deyemedi
kekeledi,
sustu

tel örgülerin öbür yakasına geçemedi
yasaklara boyun eydi
köleleşmeye alıştırılmışlığın pişkinliği ile
tastamam
yap yarım
yarımlık
yarım
yar

yardan atlayıp
kurtulmak istedi kendisinden
benliğini delik deşik eden
kimliğinden
ucup sıyrılmak istedi
kanatsız
kumru
kum
sal
da
bütün yaz...

Volkan Kemal