Kumrutel örgülerin öbür yakasından saçılan saçmalıklara akıl erdiremedi ne saçmalığın felsefesine bir iki kelam ekleyebildi ne de feraset ebelerini tepeleyebildi.. araf’ın öbür yakasında olduğunun farkına vardığında yüksek beton surlarla çevrili kentin bu yakasında yakasına bit düşmediğine şükretmeyi öğütlediler ona kendi kendine yetmezliğin bunalımını yaşattılar diz boyu ne işi vardı bu yerde... kimler yazmıştı duvarların öbür yakasına vatan millet sakarya sakar ya.. ne demekti, bütün dünyaya bedel olabilmek.. kendi uçkuru başkasının elindeyken eteğini özgür-leş-tire-bilmek! demem o demek değil ama dedim gitti deyemedi kekeledi, sustu tel örgülerin öbür yakasına geçemedi yasaklara boyun eydi köleleşmeye alıştırılmışlığın pişkinliği ile tastamam yap yarım yarımlık yarım yar yardan atlayıp kurtulmak istedi kendisinden benliğini delik deşik eden kimliğinden ucup sıyrılmak istedi kanatsız kumru kum sal da bütün yaz... Volkan Kemal |