Ey benim çağ atlayan Sultanım!

Lalen-gülün-sümbülün nerede?

Sıçradıkça yerinde duran canım,

Geride bıraktığın izin nerede?



Yaşardı bir zamanlar huzurlu halkın;

Daha demeden halka uykunuzdan kalkın

Öldürdün harap ettin bırakmadın

Defnetmeye kefenin nerede(!) ?



Hatırladın herhalde okullu yıllarını

Ve sora kör ebe oynayıp, ip atladığını

Büyüdün Sultan oldun, sandın çağ atladığını

Kırık-dökük bıraktığın çelik-çomak nerede?



Gönlünce yaşayan senden başka kim var?

Sitemkar oldu bütün proleteryalar

Cukkayı doldurdu asıl burjuvalar

Mangırları koyduğun köy çıkısı nerede?



Davulcular, zurnacılar tellal oldu haykırdı

Bu ‘zalim halk’ çağ atladığınızı duymadı

Duyanlar da iki çağ geriye kaydı

Bu yalanları düzeltmeye düzenkarın nerede?



Ben duymadım işitmedim hepsi yalan(!)

Kırk bin kere çağ atlamaya hazırken bu kelam

‘Hissetmez duymaz bu halk’ vesselam

Bir çağ, beş, on çağ bunların serisi nerede?