Kopardım salıncakların zincirlerini,
çocukları kıskandığım için
kırdım ayaklarını karıncalrın,
atlı karıncalara binemediğim için
kazıdım tüm asfaltları,
patika yoldan başka bir yerden geçmediğimden
hoyratım oldu iğde ağaçları,
söğüt ağacından başka gölgede uyku yoktu
metropol boğdu beni,

köyümden başka bir yerde nefes alamadım
insanlar tanıdım, karınca yuvasından kalabalık,
padişah soytarısından pervasız,
helak eden kendini şarlatanlık uğruna
bir aferine kırk takla atan efendisinin huzurunda
yalan,
yalaka suretini görse ayıp dileyecek tüm renklere

insanlar!
ey! insanlar
başını kuma sokup,
ayakları bir yengeç gibi yandan sarkan insanlar
ayıbın ayyuka ferman olmuş
kendinden gizlenmen niye?
hangi kor dağlara attın da kendini
kabul görmedin

sokup kızgın kumlara gizlediğin beden,
benden değil, yanar gerisi duymaz
serden değil

uyan!
uyanık olduğun uykularından uyan,
gecelerinden utanır oldum
ışıklar,
ışıklar gülümserdi,
yokluğunda tökezlemelerinden
kaç serçe yol verdi zifrilerin karanlığında
hangi yıldıza tutunarak çıktın merdivenini sevdanın
bir sen olmadın, kendi yanında

ağla,
ağlamanın mağrifet perdelerinin aralandığı
aysız gecelerde
hırçınlıklar yarat,
bir amip soydaşın olsun kendi hücrelerinde
amma,
unutma!
hangi uykunun düşleri bir zafer bayrağı dikmiştir
zalimlerin kalesine
kale sen, bayrak sen,
uyku senden olduktan sonra

utanıyorum,
ne çaresizliğimden,
ne de imkansız gayretlerimden
allak bullak olan, dost kulakları açıp,
eşşek postuyla kabuslarıma giren
yedi dümeni kıskacı altına alıp
gün yüzü görmemiş çoçukları ezen,
insan olduğuna inanıp,
insan bedenine bürünen
ölüm kertenkelelerinden.

nasıl,
nasıl bakarım varolan bedenimle,
hakikatın darındakilere
toprağa kapansam,
bir tokat misali suratıma vuracak benliğimi
toprak ana
nevrin nihaytinden korkak diye
örseleyip, hayatın nadasında
bir sonraki kıyametin
ilk şamatasıyla aklın rihterine koyacak
insani dercem kopuk diye.

gelin,
gelin ey insanlar!
kurup akılın rihterini
on üzerinden on ölçüm alalım insanlığa
tarümar olsun
bütün zalimlerin rasathaneleri,
gülsün mazlumların yüzü
gülsün,
gülsün
gül
.............