Bir güz akşamının,
ölümle pazarlık kurduğu saatler:
hava hafiften hafife çiseler,
ardıç ağacına yaslanmış; entaresi basmalı
saçları sırmalı, gözleri kemanlı, şalı kırk yamalı
sanmayın ki yedi dümen masalı
karanlıkta ay, güneçte zümrüt gibi parlayan
bir çoçuk ağlıyor....!

Karanlıkta ay, güneşte zümrüt gibi parlayan,
bir çocuk ağlıyor. Elleri eğreti, ödünç tutuyor başını
sanmayın almamış henüz yaşını.
Tutamıyor akarken göz yaşını:
kayıp gidiyor, bir bilye gibi mavi gözleri
avuçlarının içinden
ağlamak geliyor içimden!

Bir çocuk ağlıyor...!
Ne annesinden şeker istediği için,
ne karanlıkdan korktuğundan;
bir asker görmüştü selam duran,
babası sandı birden bire
AL BAYRAKTA SARILI OLAN..!

Bir çocuk ağlıyor çalınınca bandolar,
şimdi ayağa kalkacak gibi şehit babalar
ağlıyor çocuk, sarılarak bayrağa
ve kapanarak toprağa;
yemin ediyor bütün varlığıyla
düşmana! Diyor, düşmana! Bırakmayacağım
babamın kanını, anamın kara alın yazısını

Bir çocuk ağlıyor zamana inat koşarak,
zamanla sanki yarışarak
sanırsın sipere zamandan önce varacak
çocuk gözden kayboldu...kaybolacak....
ama yine bir çocuk ağla.......!

Kamber Bal