bugun yine seni çok özledim ahmedim
içim cayır cayır alev alev
sensizlikle pare pare oldu tüm benliğim
sen ki karanlık sabahların aydınlıgı
sen ki gülen yüzüm
doğan güneşin parlaklıgı ayparem
tutan elim
sen canımın parcası evladım
bugun yine sensizim ve ben seni çok özledim

her geçen gün azalacak bu acın diyorlar
ne çok yanılıyor insanlar
yokluğuna alışmak havasız kalmak gibi birşey
sensizlik pare pare yara içimde
her gün bir diğeri kanıyor
her gün biri sızıyor oluk oluk kalbimin orta yerine
seni ölesiye özlüyorum
bundan sonra kimselere oğlum demem
sende sonra bir oğlum olsun da istemem
sen benim biriğimdin
hep öyle kal
ne uzak yollara ne gelinmez diyarlara gittin ki sen
ak kefene sardılar narin bedenini yittiler
bilsemdim
tek tutam saçın alırdım yadigar
şimdi kirli çamaşırlarda saç tellerine bulmak mükafat bana
ağzında düşmüş bir tek çekirdek kabugu kalıntısı hazine bana
kalbim cayır cayır
bugun yine sensizim ve ben seni çok özledim ahmedim

nokta ana ağıdını dinler iken ne çok ağlar idim
bilmezmişim bana yazıldıgını
nokta ana gibi kaldım öyle bir başıma
ne gelin alabilceğem sana
ne gelin alayları kurduracagım ne eşsiz ziyafet sofraları
ne davullar vurduracam düğün alayında
öyle ıpıssız kaldı bu dünya bana
nasip değilmiş bilemedim

bilemedim bir tükenmez dertmiş evlar acısı
bilemedim pare pare yanarmış içim dısım
biledim bedenim ihtiyarmış da derdim gencelirmiş her geçen gün
bilemedim
ve tüm cümleler beni sarıp sarmalarken yine yoklugun
yine ateşin ve senden kalan boşlukta
sensizim ve seni çok özledim...