0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
672
Okunma
Ah yorgun ben.
bana şair der kimi.
kimi cok düşünceli safın biri.
birileri icin kolaydı beni kandırmak.
birileri icin dişli bir rakiptim saf dışı bırakılacak.
Ah yorgun ben.
bana uzatın ellerinizi
coğunlukta bir yabancı gibiydim hep.
Beride beni hatırlayanlar uzağı getirir aklına.
kimine göre akıllının biri
kimine göre delinin teki
Ah yorgun ben.
bazen geceler dökülürdü yanaklarımdan
bazen gündüzler cizerdi alnımdaki cizgileri.
bazen o kadar kördümki okadar sağır
o kadar aciz iki kelime oluşturup dilimi konuşturmaktan
bazende detayına inmekten harap vaziyette ölüm perişan.
Ah yorgun ben.
kim istedi arada kalmanı senin
kimler cekemedi yükselişini göklerine felsefenin.
neden düşünürsün bu denli
gören cok bilmiş sanıcak seni .
ki sen ne cok okuyan nede cok gezen biri.
Ah yorgun ben.
cözemedi yine kimse icindekileri
oysa cok basittin
tanıması için milletin seni
tek bir soru gerekti Güven?
Ah yorgun ben.
cokmu yorulmuştun sahiden
ya hicbirzaman dizlerin olmadıysa sızıların yorgunluğuna
ya bakışların hicbukar derin olmadıysa boşluğa
ya içimde biyerlerde varsa beni oluşturan bir serüven
o zaman neden hala dökük yanaklarım NEDEN?.
Ah yorgun ben.
kimi egoları tavan yapmış der onun için O ben!
Kimi samimi bulmuyorum söylediklerini öteden beriden.
Ama içtenlikle bir kaçı bilirdi gerçeğimi
ya ben uyduyordum bu sansasyönetüelliği
yada akılsızdı da beceremiyordu kimi bu gizli sırı saklamayı.
Bende bu denli güzel becerirdim işte
Yalnızlığımı haklamayı
Ah yorgun ben.
tesadüflerin niçin bu kadar azdı
karartıların anılarına niye bu kadar sızdı
yoksa aşkmı gerekti yeniden masumiyete kavuşturan
ve kimeydi asıl soru bunca sitem yine sana mıydı?
sen daha seni tanıyamıyorken el neyaptı
mutlak olan sahici kaldı
sözüm sunaydı…
ne sebeledir yorguluğum bu cehreme bir büyük beden!
