Su yüzüne çıkar her şey vakti gelince
Her çıkmazın bir çıkışı
Her yolun bir başı bir de sonu olmalı
Çevirsen gecenin öteki yüzünü
Bir ışık belirir şafakta gün görmemiş


Çoğu zaman unutulur
Görünen köyler kentler
Tanıdığın tanımadığın bir çok insanların yüzleri
Ve sözleri
Dolaştığın şehirlerin adları kalır aklında
Ve de hatırası yüreğin bir köşesinde

Gün gelir kuşun kanadından haber sorarsın
Ve bir resimde unutulan yüzünde gülümseme kalır

Çakır keyif bir düş
İğne yurdasından görünen
Ve bir zamanaşımına uğrayan
Anılar bile sürgün bir dün

Ömrünüzden hergün dün eksildiğinde
Bir kaşık suda boğulur düşman
Bayraklar çekilir göndere içinde
Ve bir pencere ardına kadar açık
Düşdüğün dünya masalının içinde
Sen


Bir yalnızlık çöker akşam oldu mu
Gecenin çehresine
Başıbaoş kalır her anı
Ve her hatıra

Kuru bir yaprak gibi savrulur dökülür
Gezdiğin
Ve dolaştığın dünyevi bir düş ülkesine
Kırağı dökülmüş bir gül bahçesi
Göçebe kuşlar geçiyor mavi yüzünden
Karışıp gidiyor gündüzler gecelere
Bırak koparma dalında dursun gül


Ay ışığı yaraşır gamzelerine
Adını ezbere bilir
Sen/in
Gökyüzüne uzanan bulut
Ve mavi pencerene uzanan yol
Derin bir bakıştır hudut


Kim tutmuş ki elinden
Karanlıkta yurdumun..

Daha ateş mi gül mü bilmez
Sayki ; emekleyen
Yürümeyi bilmeyen bir çoçuk
Sayki; karanlıktan ışığa yürüyen bir çoçuk!!








Nurten Ak Aygen
30. 05.2016