Hiç sevmiyorum artık İstanbul’u
Ne boğazını seviyorum
Ne de ekmek arası balığını...
En son ilkbahar mevsiminde gelmiştim
Hep derdin ’En güzel zamanda geldin İstabul’a’ diye.
Hayatımın ilk kaçamağıydı bu
Kaçamaktı ama,senin için değerdi...
En çok hoşuma giden şey,sahilde
Kız kulesi manzaralı bankta oturup sahlep içmekti seninle...
Şimdi aklıma geldi,
Bak ilk kez tebessüm ettim şimdi.
’Seni çok güzel bir yere götüreceğim demiştin’
Götüre götüre beni
Beşiktaş’ın maçına götürmüştün...
Biliyor musun?
Beşiktaş formanı hala saklıyorum
Sergen numaralı olanını...
Hiç usanmadan bana dinlettiğin şarkı vardı
Bunu da hatırlıyor musun?
’Eylül’de gel’ şarkısını.
’Eylül’de gel sevdiğim’ derdin...
Eylül’de geldim İstanbul’a
Ama İlkbahar mevsimindeki gibi cıvıl cıvıl değildi hiçbir yer.
Soğuk ve yağmurluydu.
Tıpkı şuan içinde bulunduğum ortam gibi...
Senin yokluğunda,
Değişen ben miydim yoksa istanbul muydu?
Ya da her ikisi de mi?...
Ayak izlerin vardı,
Bastığın yerlerde,
İçim buruk.
Yine hatırladım bak
Gerçi hiç unutmadım ama
Uçurtma uçurmuştuk seninle
Hadi durma!
Şimdi uçmayı anlat bana?
Uçarken ben nasıl kayıp gidiyorum avuçlarının arasından onu anlat.
Şimdi istese de nasıl tutacak beni rüzgar? Nasıl?
Devam et anlat!
Küçücük bir koza içinde
Nasıl bekleyeceğim ben sensiz İlkbaharı? Nasıl?
Yanımdan sevgililer geçiyor,
Gözleri nasıl da parlıyor
Ben de mi öyleydim senin yanındayken,
Bir çocuk gibi miydim sürekli nazlanan?
Hadi bunları anlat bana?
Sevdiğin gözlerim,şimdi nasıl biliyor musun?
Sönük bir yıldız gibi...
’Eylül’de gel!’ dedin.
Geldim.
Ama sen yoksun...
Ve bu yüzden son gelişim artık.
Son kez de olsa arayacak seni gözlerim
Senin olduğun şehirde.
Biliyorum seni görmeye gelmedim ben
Görememeye geldim...

SENSİZ GEÇEN BİR İSTANBUL GEZİSİYDİ YAPTIĞIM
SÖZ VERDİĞİM GİBİ
EYLÜL’DE BURDAYDIM
YA SEN NERDEYDİN...

(Bir güzel anı bıraktın ben de,teşekkür ederim her ne kadar içimi acıtsa da ardıma bakıp gülümsüyorum şimdi...)