Nerdeydin, içimdeki yangın günden güne harlanırken?
Umutlarımı kaybedip, her gün şehit verirken
Düşlerimi unutup, hayallerimi duvar altında bırakırken
Sırtımdaki tonlarca yükle, ciğerlerim katran solurken

Çevremdekilerin yalan sevgileriyle avutulmuşken
Acıyla bir tavada karıştırılıp içten içe kavrulmuşken
İçimdeki kor yangına su aramışken
Sen bilindik diyarlarda koşuştururken

Ben zalim ordusuyla cenk ederken
Yüreğimde kutup rüzgarları eserken
Gözyaşlarım beni ard arda terk ederken
Göğsüm ağırdığında sen neyledin

Sebeplerim kuş olup uçuşmuşken
Göz pınarlarım çatlarcasına kurumuşken
Bir yudum mutluluğa susamışken
Nefes alamadığım zamanlar sen nerdeydin

Yollara koyulmuşum, seni bulabilmek için
Yollarda kaybolmuşum, yalanlara inanıp
Yalancıların, yalanlarıyla yüz göz olup
İstemediğim suretlere bürünmüşüm

Gerçek dışı diyarlarda aramışım seni
Huzur ararken yerine hüzün buldum
Çok farklı durumlarda buldum beni
Mutluluk yolunda, kendimden kayboldum

Onca vakit, yanlış mabedlerde dolanmışım
Yanlış üstüne yine yanlışlar yapmışım
Sensiz geçen zamanı mundar edip
Kendimi kıvranışlar içine kaptırmışım

Nerdeydin, üstüme dünya çökerken
Tanıklarının nedenlerinin hiç birini bilmezdin
Gecelerle barışık olup, sabahlarken
Gözyaşlarımda boğulurken nerdeydin.