Kırgın hayatın ötesinde neler var bilmiyorum
Uzanıyor gözlerim kaybolan ufuklara
Hiçbir şey göremiyorum.
Güneşin şavkını kırmış gökkuşağı
Dikenleri batıyor kaktüslerin,
Gökte pamuk şekerler ağlıyor,
Yüreğimde çocuk!

Hasretler yıkıyor bedenimi
Kızıl sularla,
Geçmişini arıyor çocuk
Kaybettiği geçmişini
Fırsat bulabilse, bir dönebilse!

Pişmanlıklar yormuş, çürütmüş benliğini,
Sorulsaydı girer miydi, bilinmez.
Acılarla sarmalanmış bu yola…
Bir yol ki; meşakkatli, bir yol ki paramparça.

Kavşaklar çıkmış önüne,
Şaşırmış, paniklemiş
Atıvermiş kendini ilk gördüğü tarafa.
Hiç kimseye sormadan, aklına bile gelmeden.
Her seferinde fark etmiş yanlışa saptığını.
Pişmanlıklar ağ gibi beynini sarmış,

Önünde yürünecek daha çok yol varmış.
Durmak bilmemiş çocuk,
İleriye yürümüş, ölesiye yürümüş
Duramamış.
Geleceği karanlık, geleceği belirsiz
Önünde ahtapot kollu yollar
Yutmak için bekliyor.

Durmak istiyor çocuk,
Saatler de durmuyor,
Çocuk da duramıyor.
Kırıp atın saati, geri alın zamanı
Geçmişe salın beni
Yeni baştan başlayıp
Umut kementlerini atayım gerdanına,
Yakalayayım hayatı .!

KUSCUMUS- 1966