Sus duygularım, sen sus.
Konuştukça üşütüyorsun.
Konuştukça akılsız bir meczup çıkıyor içimden.
Konuştukça kanamalar başlıyor.

Sus duygularım, sen sus.
Konuştukça sen,
Ben buharlaşıp dalgaya, denize, ağaca,
Ormana, bitkiye, makiye dağılıp kayboluyorum.

Gördüklerim miydi? Beni rahatsız eden.
Görmediklerim mi? Duyduklarım mıydı?
Beni rahatsız eden? Duymadıklarım mı?
Değer verdiklerim miydi?
Beni rahatsız eden?
Değer vermediklerim mi?
Şimdi üşüten yüreğimi,
Örtüsüz bırakan, sol yanımı
Şu kayalarda köpükler gibi dağıtan.
Gördüklerim, duyduklarım, değer verdiklerim olmalıydı.

Dalgalar hızlandı, poyraz iyice azdı,
Birde yağmur serpiştirmeye başladı,
Ufuk puslu bir grilikte.
Yağmur mudur yüzümü ıslatan?
Gözyaşı mı? Sensizlik midir yüreğimi üşüten?
Yoksa kıştan bahara miras kalan bu soğuk gün müdür?
Bilemedim.
Sır dolu hüznümü deli gülüşümün ardına gizledim.
Üşüyen ellerimi hasretin ateşinde ısıttım.

Sus duygularım, sen sus.
Konuştukça sen,
Ben buharlaşıp dalgaya, denize, ağaca,
Ormana, bitkiye, makiye dağılıp kayboluyorum....

Hayriye Aydoğdu