’’Seni seviyorum’’ demek değildi sevgi.
Yoluna baş koymaktı,
Beklemesini bilmekti, sabırdı.
İğneyle kuyu kazmaktı sevgi.

Sevgi Mecnundu, Leylaydı,
Tüm zamanlara Kerbelaydı.
Susuz çöllerde yanıp kavrulmak,
Sam rüzgarlarıyla kum gibi savrulmaktı.
Aslı gibi, Kerem gibi ateş olup yanmaktı sevgi.

Şırıl şırıl akan kaynaktan,
Gürül gürül akan ırmaktan içmek değildi sevgi.
Damlayı derya sanmak, ve o damlayla kanmaktı.

Sevgi acımak, vahlanmak değil
Elinden tutup kaldırmaktı.
Fakirin, garibanın sadece umutlarına değil,
Sofrasına ekmek katmaktı
Onların da yüreklerinde atmaktı.

Sevgi güle değil dikene konmaktı
Tatlıya değil acıya banmaktı.
Tüm acılara rağmen hayatı sevmek ve hayata tutunmaktı.
Sevgi emekti, kocaman bir yürekti.

Kalburlardan değil, ince elekten geçmekti.
Ferhat gibi dağları delen bilekti.
Kağıda yazmak değil, taşa kazımak,
Çağlara hitabetmekti sevgi.

Hayriye Aydoğdu