Bir insanın gidişi sonsuzlaşabilir miydi?
Bölük pörçük bir şairin şiir kokan yüreğinde
Nitekim gidişin sonsuzluğu mesafeden değildi
Eksilen yerinin yüreğimde bir türlü dolamadığından...

Sen benim dolamayan boşluğumsun,
Sen gidersen bir boşluk dolar dolmayan boşluğuma.

Sen gidersen ne gelecek gelecek,
Ne de geçmiş geçecek.

Ne gece ay doğdu,
Ne de şafak söktü seherlerde.
Gidişinde doğan tek imge sensizlik güneşiydi.

Oysa saçamıyordu yüreğime tek bir ışık demeti
Yalnızca soğuruyordu, duygularımı sömürürcesine.

Şu mürekkepli zıkkım duygularımı dökerken beyaz kağıtlara,
Kelimeler düğümleniyor şu diyemediklerimle.

Anlayamadığım tek şey;
Suskunluğumdan mıdır sessizliğim
Yoksa,
Sessizliğimden midir suskunluğum
Anlayamadım...
Sessizliğime sensizlik çökünce mürekkebe aşk düştü... Moses