sessizlik kimi insana huzur verir
bana ise sessizlik tattırır acıyı kederi
şarabı dedem trt radyosuyla içerdi
ya da balıkla rakıyı aynı anda isterdi
sigarasını kendi yapar
kibriti sigarasından efkarlı yakardı dedem
dedemin şarabı hiç bitmezdi
çünkü her derdi o yüklenirdi tek başına
her sorunun tek çözümüydü dedem
sessizliğe tahammülü yoktu
herkesler çekildimi yatağına
karanlıkla başa baş kaldı mıydı
başlardı eskilerimin dertli türkülerini çıırmaya
korkar mıydı ki dedem karanlıktan
ya da yalnız mı hissederdi acaba sessizlikte kendini
hep düşünürdüm bunlarıı ezelden
şimdi
bende sessizlikten nefret ediyorum
hıçkırık seslerim duyuluyor diye
karanlıkta hiç duramam
yalnızlığım farkedilir diye
ve şarabım hiç bitmez başlasam bile ayazda
balıksız rakının kokusunu ciğerime çekmem bile
şimdi dedem hem karanlık hem sessiz
rakı balık kokusu almaz olmuş şarabı yitmiş
dedemin anlaşılan derdi bitmiş
ben derdimi demeye geldim dedem
sardım cigaramı aldım radyomu şarabımı
bitmez benim bu şarap
sessiz karanlık kalsakta dedem!