sıkıştırılmış zamanlar avlusu
çimenlere bulut damlıyor
sevdanın hafıza kartına ne varsa


su sesi sonsuzu geniş omuzlara taşıyan
toprak adamı görüyorum
onca kulak tırmalayan
işaret parmağı satılık hoparlör arasına


seçme şarkılar çöplüğünde o kadın
sen dudaklarına attıkları demir
düğümü çözme telaşında
belli kavuşmak değildi ruhunu ayrılık limana
demirleyen hiç denizci
dolgun göğüslü yelkenler
deli koşu ayakları bulamayacak


enstrümantal tutturuyor sun duru göllerden
tanıdığım kediler geçen
yerel yokların ezgisinden yağmur çatılara
gecenin yöneteni yaylı sazlar çatlatan
hepimiz o saçların teline
tutunma çabasında is yandaşlar akortsuz
ateşi red edebilirim alevli kundaklardan
siz küllere tüten dalgalanmaları


bu gösterime sloganların geçersiz
eğit beni diyorum ona benleri benzerleri
yer karanlığa ay sevişiyor
gevşe şarkıdan tüm yalanlar


0135