onlar o lanet şerlerini hep pak yüzlere bulaştırırlar
kapkaranlık ruhlarıyla
buna bir neden bir delil aramasan da olur
her şey gözlerden aks eder ortaya
bir metelik bile etmezken cismi çokça da alıcı bulur
bu işte boşu boşuna hiçbir mantık da arama
bil ki özden şırıngalıdır iblise
o pis ağzından çıkıyor kin ve nefret kusan salyalar
dönüp de bir kere bile bakmaz ki kendi özüne
çürük fıtratından türüyor nankörlükler
içinde ki şeytani oyunlar da cabası
daha onları da tam sergileyemem işlerken bakın şu halimize

yaptığını sorgulamak duygusu yok ki hiç fikrin de
vicdanları kurumuş da kalmış bedenlerin de
bir duygu ve sevgi servisi için mutlaka halis bir his gerekli
gönlün maviye hevesi de onlarda hiç mi hiç yoklar da
şeytani düşünceler içinde çarpar da dururlar herkesi
iki yüzlü palyaço gibidir o mendebur yüzün
içi bir insan içine benzemese de
de hadi son kozundan da geri bırakma oyna
kin ve hırsını koma da kus maksadını ortalığa
ki yerlere o kara peçeniz düşsün
düşsün de ne halt olduğunuz çıksın ortaya
o köpek’si hırıltıların da
boş boşuna o sivri dişlerini de gösterme
senin ki münhal bir hayal gerçeğin rüzgarının karşısında

gayeniz bu dünyayı kahretmekse eğer tüm çocuklara
bilin ki hazan selleriz kapımızda ki uyuz bir köpektir
zamanı gelip de geçiyor elbette kaygılara
ve
zulmün ateşi hep korlu yanmakta demektir
mazlumlar için anneler hicranla burnundan soluyor
ki babalar var da yok misali
nefesler de sönen umutlar
toprağa nüfus eden kan göllerin de kuruyor

batıya dönük icraatlarımız bizi bu felakete sürüklerken
onlar ki her an sessiz sessiz atim izi paketlerler
felaket telalığı çığırtkanlığında
fesat ve oynak tavırlarıyla üstümüze koyu bir sis gibi de çökerler
en gaddar davranışlar pişer ensemizin posasında
masum çocuk ağlamalarında arşa dek uzar iniltiler

tüm İslam ülkeleri yıkılıp ta yakılıyor
biçare bir halde iblislerin hükmüne kalmışlar
illa ki tümden Müslümanlar kefene sarılırken
yürekler can havli ile isyana bağlanıyor
göz yaşları sel oluşta içimizde hicranla çağlarken
hayat zehir edilir gariplere öldürülerek
hayat hep tehirlidir çok tez bir zamana
hayatlar kökten gasp edilir
gelecek silinir maziniz size yeter de artar bile diyerek

nefeslerinin ruhsal sıcaklığı aks eder evladını hissederken analara
insanlardan tüm insanlık siliniyor tarihten
Allah unutuluyor menfaate taptıran tanrılar türerken
türlü entrikalarla çevrili felaketten sonra
bir çok intizar halis bir kalben asılıyor gök kubbeye

onların beyinleri çıplak bedenlerin hükmünden
ki kefensiz tabutlar da çürürken yavrular
bin bir beddua dökülüyor göz yaşlarından
ve
nafile çırpınışlar da kalmaksa hep boşu boşuna
tüm bunlar kör gözlerimizin ve absürt belleğimizin uykusun da
kıskıvrak yakalıyor tüm kokuşmuşluğu ezelden
neme lazımcı ve çıkara endeksli duygularımız bizi boğarken
elbet ki de sonun da böylesine çaresiz
ve kan revan içinde kalınacaktı umutsuz bir halde ortalıklar da

milyonlarca Müslüman hunharca katledilerek öldürüldükten sonra
son pişmanlıklar neye kime yarar ki
isterseniz dövünüş de saçınızı da başınızı da yolun
inan ki siz bir kez mezara düşmüşsünüz be gafillerim
bari bizlere de bulaştırmayın çok kötüdür bu huyun
siz nefisten kopup da
bizi bize bırakın
siz hiç uyanamayacaksınız biz çok da iyi biliriz
biz şahadet şerbetini kana kana sizin yerinize de zevkle içeriz
çekip koyup da gidin başımızdan nere de uyuyacaksanız uyuyun…



(23.05.2016) AZAP…