Kan çekilir yüzümden vurur solgun sarısı
Yüreğime o mahzun duygu çöker üzülür
Geceyi böler sormaz dolar gece yarısı
Penceremden içeri hüzün döker üzülür

Yakasız göynek giydim dardır boynumu sıkar
Tatlı canı taşıyan beden kendinden bıkar
Umut yoksa yarından güneş doğsa ne çıkar
Sancılı doğan günde çile çeker üzülür

Kaçtıkça köşe bucak ağır kokun siniyor
Sanmasın kimse aman yaman derdim diniyor
Tane tane gözümden yaşlar sessiz iniyor
Gönül denen tarlaya hüzün eker üzülür

Kalbim atmasın sakın artık yorulup dursun
Başkasına bakarsam yağlı kurşunlar vursun
Unutursam Azrail hemen hesabın sorsun
Gözüm vefasız sana bakar bakar üzülür

Bozuk para misali harcayıp boşa saçtın
Mesafe koyup aşka arayı çabuk açtın
Borçlanan hep mi bendim sefayı sürüp kaçtın
Bakiye kalan borcu sana takar üzülür

Arif BARAN (ARİFCE)

ŞİİRİME SES OLAN YAŞAR BAŞARAN KARDEŞİME SONSUZ TEŞEKKÜRLERİMLE SAYGILAR