21
Yorum
30
Beğeni
5,0
Puan
853
Okunma
Şiirin hikayesi
Avusturya’da göçmenlerin problemleriyle ilgilenme görevi olan bir azeri türkü bayan avukatın yaşadığı olaydan esinlenilmiştir.
Aylarca hiç konuşmadan sığınma evinde kalan bir göçmen kadının sorununu çözmeye çalışan bayan avukat sonunda gerçeğe ulaşır.
Kadının hikayesi şöyledir: Göçmen dolu şişme bir bot denizde ilerlerken büyük bir tehlike atlatmış ve batmak üzeredir, bu yüzden fazla çocuğu olanlar çocuklardan birisini atacak denmiştir.
Bundan sonra ne olduğu bilinmiyor. Kadın gerisini söylemez, ağlarmış.
Sonrasıni bizler hayal edelim.
Allah kimseyi böyle bir durumla denemesin
ATMAZ OLAYDIM
Üç çocuğum ve kendimle
elli küsur kişi bindik şişme bir kayıya.
Karanlık denizde gittik gittik bilinmez bir yere.
Yükümüz ağırdı, ve çok kişi vardı.
Kayık taşımaz olunca korkuya kapıldık.
Hâlimiz battı batacak...
Karar verildi: yükün fazlası atılacak;
üç can varsa, iki kalacak...
"Atmaz olaydım seni Sümbül’üm;
benim karnımda açan ilk gülüm.
Şimdilerde sadece nefes alırım avrupanın bir şehrinde.
Gülüm senin haykırışın
hâlâ kulağımın dibinde.
Küstüm artık ben kendime,
seni denize bırakan şu kırılası ellerime...
Ve düşman oldum
seni en son çırpınırken gören
kör olası gözlerime..."
Denizlerde cennete yüzen çocuklara selam olsun!
23.05.2016
BEN BİLMEM
5.0
100% (27)
Cevap Yaz