Uzaktan aşkla bezenmiş bir bakış
ellerimde kalanları onlar götürdü
bir de mevsimlerden kış
beni onlar öldürdü
yapayalnız


gördüklerimden seni çıkardım
bu kadar görünmez olduğunu bilmemiştim
bulutların ardından dönüp bir baktım
gökyüzüne yıldız kesilmişim
yapayalnız


gülümsemeyi onlar almışlar
kendilerine kalmayınca anladım
gövdelerine bir de baş koymuşlar
ben kendimi sona sakladım
yapayalnız


güneşi bulutlar götürdü
yıldızları görünce ansızın
geceyi güneş öldürdü
ellerim kadar yalnızsın
yapayalnız


gözlerimi gözlerin aldı
onlar bakmaya kıyarken
bana sevgi kaldı
saygıyı umutlu beklerken
yapayalnız


çiçek yetiştirmek kadar önem vermiştim
dalında bir böceğe bile sabrım kalmadı
ben kırılan çiçeklerde bitmiştim
seni sağınak bir gecede sel aldı
ben öylece izledim
yapayalnız


şimdi doğada bir kuş kadar özgürüm
adım kafeste bir kanarya
aslında evinin içinde sürgünüm
özgürlük yaran kanar ya
öyle işte
yapayalnız.