Bakarsın güvercinler kurtulur
Vahşi canavarların elinden

Bir gül açar sahrada
Güler ya bir yetim
Otelenmiş coğrafyada
Yankılanır sesi çocukların
Karışır serçe kuşlarına
Vakit kırkikindi
Mescid i Aksa’nın avlusunda
Boşanır göğün zembereği
Yıkanır dünyanın pisi
Arınır pası demirin
Iskartaya çıkar insanın arızası
Ağyar yuregim serinler
Fesleğen kokuları karışır
Yağmurdan sonraki toprağa
Gül kokusu iğdelere
Yemiş veren dal sarkar

Olmaz olmaz deme
Ne olmazları ondurur Mevlam
Kurur göz yaşının pınarı
Parlar nur ırmaklarının arı
Bir bak hele bu tarafa
Sen kimin kârı

Olurda şiir biterse
Bu demde
Bilin ki
Bir çift yetim gözden
İki damla yaş sunulmuştur vicdanımıza
Susmam ondan
Hüznüm ondan
Gülmek mi
Geç be kardeşim
Mutluluksa eğer
Bedeli ödenmiş
Bir yaşam
Anladın mı paşam.
:
Yunus Beypınar