0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
512
Okunma
KOVDURAMADIM
Çok yükmüş dünyada insan insana,
Gönül nerden düştü böylesi gama,
Herkesi gönlüme sığdırdım ama,
Dünyada kimseye yaranamadım.
Herkes bir parçacık aldı harcımdan,
Kurtulmak mümkün mü gönül borcumdan,
Şu zalim feleği kendi camımdan,
Çok uğraştım fakat baktıramadım.
Bazen bu hayattan bıktım olmadı,
Umuduma kibrit çaktım olmadı,
Kendi gırtlağımı sıktım olmadı,
Elime kendimi boğduramadım.
Hayatımdan çürükleri eledim,
Seçkinleri bu gönlüme beledim,
Elim açıp yüce haktan diledim,
Üstüme rahmeti yağdıramadım.
Menfaati varsa canları oldum.
Muhannet bağında bağcı ben oldum,
Yıkılmadım şükür ayakta durdum,
Kimseye iyilik bildiremedim.
Kime yüz döndümse neden aradı,
Böylesi adamlık kime yaradı,
Erolu’n dünyada kalmadı tadı,
Onu bu dünyadan kovduramadım.
1.5.2016 Erol Köktaş
