6
Yorum
7
Beğeni
0,0
Puan
1304
Okunma
Sonu hüsran,
Her gün batımından sonra arda kalan zaman,
Hep kandırdı kendini,
İntihar etti fikirlerinde ama yine ölmedi.
Soğuk küvetinde köpüklenirken pişmanlıkları,
Banyoda ki duman,boğuyordu ruhunu,
İradesi ayaklarının altına paspas olmuştu.
Aynaya,koca kalp,siyah bir ruj ile çekilmişti,
Üzerinde sadece hoşça kal yazıyordu,
Bel ki kırmızı olmalıydı,rengi,
En azından aşk kokardı,
Yetmese idi kırmızı,
Parmaklarının ucundan kan damlardı,
Renkler sevişir,bu aşkı tamamlardı.
Ama olmadı,
Suç yine mi ondaydı?
Ama yok bundaydı,
Suç gurur zindanında,
Kansere yakalanmıştı.
Ölümü çağıran ama ondan korkan adam,
Kaç madam? mum ışıkları altında ıslandı.
Kelebeğin ömrü gibi kısa bu fani yaşam,
Biz hangi aşka sağlam dediysek,
Fatihasını okudu,Azrail’e ortak olan bir imam
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz