GELSEN BE ANAM !!
Hadi babam gitti kalsa idin sen,
Sevdiğin kardeşler götürdün sen’len.
Oğlum hali n’olur, bile demeden,
Sonunda kimsesiz, koydun be anam.

Amacım hiç seni suçlamak değil,
Geri gelsen canım ederim kefil,
Değdimiki oğlunu eyledin sefil,
Boyun büktüm mezar başında anam.

Yalnız kalacaktım niye, doğurdun,
Adaklar adayıp, beni çağırdın,
Kahpe Felek canı candan ayırdın,
Gamın deryasına koydun be anam.

Senden senelerce ayrı yaşadım,
Sevgini almadan ben yetim kaldım,
Dünyanın yükünü sırtıma sardım,
Solumun ritmini bozdum be anam.

Kendi göbeğimi, kendim kestim, ben.
Sana ne darılıp ne de küstüm ben,
On yedide olgunluğa erdim ben,
Her işin hakkından geldim be anam.

Bu yıllar oğlunu,çok çabuk yordu,
Hep tek başımaydım kardeşte yoktu.
Kardeş dediklerim sırtımdan vurdu,
Hayattan dersimi aldım ben anam.

Kabusla uyanıp, hüzünle yattım,
Onca kederleri içime attım,
Beynimden bir kablo strese taktım,
Hüzünler arttıkça, düştüm be anam.

Kollarına alsan beni ağlasam,
Dertlerimi sana bir bir söylesem,
Hepsi menfaatcı, kimleri seçsem.
Akan yaşım gizli, sildim be anam.

Yalvarırım n’olur, bir saat gelsen.
Bari sen gelmezsen, babam göndersen.
Beni üzenleri, babama desem,
Erol’un haline güldüm be anam.
1.5.2016 Erol Köktaş