nasıl görmediler seni
yüzünde yazılıydı oysa
ağaçta kuşta evrende yazılı olan ayet
yürüyüp geçtiler hiç yaşamamışsın, yaşamıyorsun gibi
ağulu sözlerini yutmuştun, yutturmuşlardı Aleksandra
sessiz kirpi görüntüsünde
geçip giderlerken yolundan
yer titremişti haksızlıktan
kılı kıpırdamamıştı
yüreği kibirle bağlı olanların
Tanrı çevirmişti su yolunu onlardan da
görmemişlerdi yine


nasıl kül etmiştin ömrünü
o geri adımların sahiplerine
hanelerinde insan adı yazıyor mu demeden
onlar günlerini çalarken umarsız
ezilmişti ellerin yüreğin, beynin
senden razı olmuştu peygamberler
Hz Muhammet, Hz Musa
temizlemişlerdi gönlünü
içinde biriken kirlerden
saf saf bakmıştın Aleksandra
safına girmeyenlerin evinde


yine aynı dram oynanıyor
ah görsen Aleksandra
kraliçe edasıyla yürüyorlar dünyada
yoksul yürek taşıyamıyor bu ağırlığı
dünya bu denli kor topu değil diyor
yüzlerine ağdalı bir söz tüküremiyor
ezgin kalbini topluyor önünden
insan sınıfından saymadıkların
bu kadar düşemez ki ah Aleksandra
bu kadar küçülemez insan
bu kadar...


09. 05. 2016 / Nazik Gülünay